Eind 2006 kwam er een abrupt einde aan mijn carrière als werknemer. Technisch heette ik ‘overspannen’ (dat leek op dat moment het best passende label) maar feitelijk was ik het keurslijf van een corporate omgeving en een hiërarchisch management gewoon meer dan zat.
Ik had in 8 jaar tijd 9 werkgevers versleten en in plaats van een pensioen een pensioengat opgebouwd. Ik was al die jaren in loondienst geweest, maar had mij als een ondernemer gedragen. Als de ‘klus’ erop zat, nam ik ontslag en zocht ik een nieuwe uitdaging.

De uitdaging op dat moment was het managen van het financiële team bij een grote klant van mijn werkgever, Accenture. Ik had daar alle ruimte om als een ondernemende werknemer ‘mijn ding’ te doen. Tot op de dag dat ik ineens onder nieuw, Franse, management viel, dat mij fijntjes lieten weten heus wel naar me te luisteren, zolang ik maar deed wat zij zeiden.
Ik kreeg tijdelijk het label ‘overspannen’, zat een paar weken thuis en kreeg toen met wederzijdse overeenstemming mijn ontslag. Ik was meteen beter.

Ik zag mijn kans schoon, boekte een open retourtje India en reisde 7 weken rond. Het was een geweldige reis waarbij ik maar over 2 dingen echt hoefde na te denken: Wat eet ik vandaag? En: Waar slaap ik vannacht? Lees meer